Przewlekła niewydolność żylna jest jedną z najczęstszych chorób na świecie. Pomimo wielu badań niektóre jej aspekty nie zostały do końca wyjaśnione. Niestety w powszechnym obiegu funkcjonuje na temat tego schorzenia wiele mitów. Zwlekanie z rozpoczęciem leczenia, niesprawdzone metody, nietrafne zalecenia – to wszystko może doprowadzić do powstania groźnych powikłań, których często można było uniknąć.

Mit 1: Żylaki leczy się tabletkami

Wbrew obiegowej opinii tzw. „leki na żylaki”, które najczęściej są suplementami diety, mogą mieć najwyżej znaczenie pomocnicze w leczeniu przewlekłej niewydolności żylnej. Nie zastąpią one jednak podstawowych metod leczenia, takich jak leczenie zabiegowe lub kompresjoterapia. Leki takie nie spowodują zniknięcia żylaków czy nawet pajączków naczyniowych, nie zmniejszą istotnie ryzyka wystąpienia powikłań niewydolności żylnej ale narażą pacjenta na niepotrzebne koszty.

Mit 2: Należy unikać wysiłku fizycznego
Nic bardziej mylnego. Jest dokładnie odwrotnie – przepływ krwi w żyłach jest stymulowany głównie przez skurcze mięśni. Nasza łydka działa tu jak pompa. Dzięki jej pracy krew jest „wypompowywana” z nogi, nie dochodzi do jej zastoju i obrzęku tkanki podskórnej. Zmniejsza się też ryzyko powstania zakrzepicy. Dlatego ćwiczenia fizyczne, spacery, jazda na rowerze mają zbawienny wpływ na nasze żyły.

Mit 3: Owrzodzenia żylne należy wyleczyć przed operacją żylaków

Jest to często powtarzany mit. Owrzodzenie żylakowe to przewlekła, niegojąca się rana, spowodowana przez zaawansowaną niewydolność żylną z towarzyszącym obrzękiem tkanki podskórnej i nawracającym stanem zapalnym. Podstawowym warunkiem zagojenia takiej rany jest likwidacja obrzęku i zapalenia. Leczenie zachowawcze jest zazwyczaj trudne i kosztowne – wymaga stosowania uciskowych bandaży lub pończoch przez wiele miesięcy, co dla wielu pacjentów jest udręką. Obecne metody zabiegowe zamykania niewydolnych żył, takie jak laserowa ablacja (EVLT) czy skleroterapia mogą być przeprowadzane nawet pomimo otwartej rany. Dzięki połączeniu metod zabiegowych i opatrunkowych udaje się znacznie obniżyć dolegliwości bólowe, a czas gojenia ulega skróceniu z wielu miesięcy nawet do kilku tygodni.